Við getum sett AGS stólinn fyrir dyrnar

Lilja Mósesdóttir hagfræðingur segir á Alþingi að við eigum að setja Alþjóða gjaldeyrissjóðnum (AGS) stólinn fyrir dyrnar og henda honum út ef þeir koma í veg fyrir stórfellda vaxtalækkun í júní. Þetta er hárrétt hjá þingminninum. AGS vinnur enn eftir úreltri hugmyndafræði frjálshyggjunnar og virðast enn við sama heygarðshornið þó eftir sjóðinn liggi slóð misheppnaðra og hörmulegra efnahagsráðstafanna, eins og ég og fleiri bentum á þegar fyrri ríkisstjórn fór bónarleið til sjóðsins og vældi út peninga með úreltum skilyrðum. AGS er fyrst og fremst þjónustuaðili alþjóðlegra skuldara sem krefjast þess að almenningur borgi fyrir áhættulán sem veitt voru ótrúverðugum bankastofnunum. Íslenskur almenningur ber ekki ábyrgð á ósköpunum og það verður einfaldlega að benda ASG á. Núverandi ríkisstjórn erfði ósköpin og nú er kominn tími til að segja AGS fyrir verkum, annars verði þeim hent út.

Fjármálaráðherra á að setja niður kröfur á blað, fá þær samþykktar í ríkisstjórn og taka þær til sjóðsins.  Kröfurnar verða einfaldar. Númer 1, ríkisstjórnin ætlar að lækka vexti stórlega og það strax. Númer 2, ríkisstjórnin mun ekki hlusta á neinar kröfur AGS um einkavinavæðingu eða kollsteypuaðgerða í þágu kröfuhafa. Númer 3, sjóðurinn muni ekki komast upp með að setja nein skilyrði um efnahagsstjórnun, það sé Alþingis og ríkisins að ákveða til hvaða aðgerða sé gripið. Sjóðnum sé velkomið að veita ráðgjöf og ríkisstjórnin mun að sjálfsögðu hlusta á öll góð ráð.

Gangi AGS ekki að þessum kröfum ríkisstjórnarinnar mun lánunum verða skilað og sjóðnum hent út úr landinu. Við höfum vel efni á því svo lengi sem bið tryggjum að seðlabankar Norðurlanda innkalli ekki lán sín. Til þess þarf pólitískar viðræður sem ég treysti núverandi stjórnvöldum vel til að gera. Annars tel ég ekki að sjóðurinn þori að ganga ekki að skilyrðum okkar. Pólitískt yrði það gríðarlegt áfall fyrir sjóðinn ef Ísland myndi segja honum upp, AGS er gríðarlega óvinsæll um þessar mundir og myndi varla þola þau PR ósköp sem myndu fylgja uppsögn Íslands á samningum við sjóðinn. Ísland myndi hins vegar skora mörg prik ef sjóðnum yrði hent út, þannig að ég óttast ekki afleiðingarnar. Til skamms tíma gæti þetta orðið erfitt, en til lengri tíma er hávaxtastefna og bullhagfræði AGS miklu hættulegri.

Ætti að afþakka ráðgjöf AGS

Á ekki að leggja þessa fáránlegu Varnarmálastofnun niður?

Veitir ekki af að nota peningana í eitthvað annað og betra.

Sérsveitin fær æfingaaðstöðu á Miðnesheiði

Það þarf að lækka vextina strax...

...AGS á ekki að komast upp með neitt múður. Þeir eru fyrst og fremst varðhundar alþjóðlegra lánenda og fastir í gersamlega úreltum klisjum um hvernig eigi að standa að hagstjórn. Ríkisstjórnin á að taka saman blað um brýnar efnahagsúrlausnir, þ.á.m. stórfelldar vaxtalækkanir og senda það til fulltrúa AGS og tilkynna þeim að þetta verði gert hvort sem þeim líkar betur eða verr. Er ekki hræddur við að lenda í rimmu við AGS, sjóðurinn er gersamlega rúinn trausti og á sér fáa verjendur nema þá sem hann gætir hagsmuna fyrir.

Sitjum ekki undir tilskipunum

Maístjórnin lendir hlaupandi, byltingin heldur áfram.

Nú hefur ný meirihlutastjórn vinstriflokkanna verið mynduð. Eru þetta söguleg tímamót í íslenskri stjórnmálasögu, í fyrsta sinn í sögunni þar sem vinstriflokkarnir hafa hreinan meirihluta á þingi. Ég tel að með þessu hafi orðið breyting til framtíðar, þar sem skipbrot Sjálfstæðisflokksins og stefnu hans er algjört, enda skilur Flokkurinn eftir efnahagslífið í rjúkandi rúst.

Auðvitað eru viðfangsefni ríkisstjórnarinnar gríðarleg, enda er fullur skilningur á því meðal þjóðarinnar. Við sitjum uppi með stórfelldar skuldir sem fjárglæframenn og óhæfir stjórnmálamenn bera ábyrgð á, skuldir sem verður að tryggja að lendi síst á þeim sem minnst mega sín, breiðu bökin verða einfaldlega að taka á sig auknar birgðir. Deilunni um inngöngu í ESB verður leyst með því að vísa henni til Alþingis og þjóðarinnar, um annað virtist ríkisstjórnin ekki eiga í miklum erfiðleikum að koma sér saman um, þó eðlilega beri stjórnasáttmálinn merki málamiðlanna af beggja hálfu. Það sem stendur samt uppúr er að tryggja á yfirráð samfélagsins yfir auðlindunum með stjórnarskrárákvæði og gjafakvótinn verður kallaður inn þó án þess að valda kollsteypu í þessari erfiðu efnahagsstöðu. Er þar skynsamlega haldið á málum. Hér er kjarninn í sameignarrétti þjóðarinnar:

"Með sérstöku ákvæði í stjórnarskrá verði undirstrikað að fiskistofnarnir umhverfis landið séu sameign þjóðarinnar. Úthlutun aflaheimilda er tímabundinn afnotaréttur og myndar ekki undir neinum kringumstæðum eignarrétt eða óafturkallanlegt forræði einstakra aðila yfir heimildunum." (lbr. mín)

100 daga áætlunin sýnir það að ríkisstjórnin veit að það þarf að halda áfram vinnunni af fullum krafti. Efnahagsmálin og þrot heimilanna þola enga bið. Komið verður til móts við slæma stöðu námsmanna með úttekt á framfærslu LÍN, óréttlætið í fiskveiðikerfinu verði afnumið, komið verði enn frekar til móts við vanda lánagreiðenda og leitast við að ná jafnvægi í fjármála og efnahagsstefnu þjóðarinnar. En ekki er einungis fjallað um lausnir á bráðavanda. Einnig er horft til framtíðar, enda nauðsynlegt að taka á þeim róttæku breytingum sem þarf að gera í samfélaginu. Búsáhaldabyltingin í janúar vara bara fyrsti þáttur í samfélagsbyltingunni. Þessi ríkisstjórn og kosningarnar voru skref tvö. En byltingin heldur áfram. Gera þarf róttækar breytingar á samfélaginu bæði á stjórnskipunni og einnig á grunnþáttum samfélagsins. Við viljum byggja upp nýtt samfélag á grunni raunverulegs frelsis almennings, þar sem jöfnuður og réttlæti eru höfð að leiðarljósi, ekki ónýt trúarbrögð um óskekluleika markaðarins. Ríkisstjórnin hefur lofað stjórnlagaþingi sem mun m.a. taka á þessu. Enda er byltingin rétt hafin, byltingar eru ferli ekki atburðir og byltingarferlið til að byggja upp nýtt Ísland er rétt að hefjast

Að lokum mæli ég með nafninu Maístjórnin fyrir nýju ríkisstjórnarinnar eftir vetrar og vorhret fyrri ára. Ég veit eina STJÓRN, eina STJÓRN sem skín, og nú loks ertu komin, þú ert komin til mín.

Mikil þrautaganga framundan

1. maí í skugga kreppu

Mikilvægi 1. maí, alþjóðlegs baráttudags verkafólk, hefur sjaldan verið mikilvægari en í ár. Spilavítiskapítalisminn er hruninn og almenningur út um allan heim situr eftir með skuldirnar af græðgisvæðingunni. En þetta hrun skapar einnig tækifæri. Tækifæri til að byggja upp nýtt og réttlátara samfélag þar sem jöfnuður og réttlæti eru sett í forsæti. Sú krafa er háværari en hún hefur verið í langan tíma, fólk út um allan heim er búið að fá nóg af græðgi og auknu misrétti. Slíkt hefur auðvitað verið sláandi á Íslandi síðastliðna tvo áratugi þegar við höfum horfið af braut tiltölulegs jöfnuðar og horft upp á hlutfall þeirra 1% sem hæst hafa launin aukast úr 3.5% í 20%! Slíkt er auðvitað óalandi og óferjandi og snúa verður af þeirri braut.

Íslendingar hafa gengið í gegnum viðburðaríkt ár. Í byrjun ársins streymdi fólkið út á göturnar og knúði óhæfa ríkisstjórn út úr stjórnarráðinu. Það var fyrsta skrefið í Búsáhaldabyltingunni. Næsta skref voru kosningarnar þar sem vinstriflokkarnir og hin róttæka Borarahreyfing náðu samanlagt um 60% atkvæða. Kjósendur hafa eðlilega færst mikið til vinstri, enda skilja hægrimenn samfélagið eftir í rúst. Það var annað skref Búsáhaldabyltingarinnar. En samfélagsbylting er ferli. Nú er lag að byggja upp nýtt samfélag sem byggir á gildum jafnaðarstefnu og róttæks sósíalisma. Það verður að gera fyrir börnin okkar, það skuldum við vinstrimenn framtíðinni. Megi almenningur út um allan heim eiga góðan og baráttufullan dag, 1. maí er baráttudagur okkar allra. Fram þjáðir menn í þúsund löndum!

„Kreppa nærð af græðgi"