Lofar góðu en...

... nú verða vinstrimenn að taka á öllu sínu til að tryggja ríkisstjórninni sterkan meirihluta á þingi. Komandi kosningar eru þær mikilvægustu í árátugi og munu skipta sköpum í hvernig framtíðarland við munum byggja upp á Íslandi. Ég skora því á alla vinstrimenn að leggja sitt á vogarskálarnar og tryggja vinstra vor í ár. Nú er tekist á um grundvallarskoðanir. Viljum við byggja upp nýtt samfélag byggt á jöfnuði og réttlæti eða viljum við áframhald á því sama, einhverskonar "frjálshyggju light"? Byltingin er rétt að byrja.

VG upp fyrir Sjálfstæðisflokk

Nauðsynlegur skattur

Eignaskattar eru eina af fáum leiðum til að skattleggja ofsagróða bónusfursta útþensluáranna í gegnum eignir þeirra. Svo einfalt er það. Slíkir skattar myndu ekki lenda á fólki með venjulegar húsnæðiseignir. Einhverstaðar þarf að fá peningana til að borga skuldir sukkstjórna Sjálfstæðisflokksins. Það er ekki hægt að senda reikninginn til kynslóða framtíðanna. Hækka þarf líka fjármagnstekjuskatt og setja á "windfall" skatt á bónusa fyrri ára. Það er fáránlegt að gróðinn þegar fjárhættuspilin gegnu vel renni til einkaaðila i gegnum bónusa en almenningur borgi brúsann þegar svikamyllan hrundi. Slíkt er æpandi óréttlæti.

Vinstri græn vilja eignaskatta á ný

Bravó Ögmundur

Ögmundur Jónasson sýnir hér mjög drengilegt fordæmi. Það vita allir að það þarf að spara í heilbrigðiskerfinu og draga úr launakostaði, sérstaklega hjá þeim sem eru með hærri launin. Með því að þiggja ekki ráðherralaun í þessari ríkisstjórn sýnir Ögmundur frábært fordæmi. Það er ekki sama hvar er sparað en það ætti öllum að vera ljóst að með slíkan afburðarmann sem Ögmund í forsvari fyrir heilbrigðismálunum verður ekki skert þjónustan hjá þeim sem síst skildi. Enn og aftur, bravó Ögmundur.

Ögmundur fær ekki ráðherralaun

Vægt tekið til orða hjá Frökkunum...

... þessar yfirlýsingar Páfa eiga líklega eftir að kosta þúsundir manna lífið. Það er marg búið að sanna að smokkar eru lang öflugasta vörnin í baráttunni gegn HIV veirunni. Páfi virðist lifa í einhverjum heimi þar sem kynlíf er eitthvað ógeðslegt sem aðeins skal stunda til að fjölga mannkyninu. Heldur hann virkilega að menn hætti að stunda kynlíf bara af því að einhverir forstrokkaðir karlar í kjólum hafa ákveðið að stunda ekki kynlíf sjálfir og vilja að aðrir stundi "kynlífsbindindi"? Hvað með hjón þar sem annar aðilinn er smitaður en hinn ekki? Notkun smokkar getur alveg komið í veg fyrir smit á milli hjónanna. Páfi og páfagarður undirstrika hversu afturhaldsöm stofnun þetta er og því miður trúa margir dellunni í kjólakörlunum og gjalda fyrir það með lífi sínu.

Frakkar gagnrýna ummæli Benedikts páfa

Kosningar, kosningar, konsingar...

...þá er stóri dagurinn runninn upp hjá mörgum. Sjálfur er ég í framboði í forvali VG í Kraganum, stefni á 3-4 sæti. Þar gefur einvalalið kost á sér. Þetta verða örlagaríkar kosningar í vor. Við vinstrimenn erum því að bretta upp ermarnar og leggja okkar að mörkum. Í SV kjördæminu, þar sem ég er í framboði, er einvalalið í boði. Góð blanda af nýju og reyndu fólki. Guðfríður Lilja og Ögmundur eru óumdeildir leiðtogar okkar í kjördæminu. En margir góðir sækja að 3. og 4. sætinu ásamt mér. Ég lít á þetta sem skref 2 í búsáhaldabyltingunni sem er nú að breyta samfélaginu okkar í samfélag jöfnuðar og réttlætis þar sem frelsi fólksins, ekki peninganna er sett í öndvegi. Áberandi í búsáhaldabyltingunni hefur verið Margrét Pétursdóttir, eða Magga Pé úr Hafnarfirði, Hún stefnir á 3. sætið og veit ég að þar fer úrvals manneskja. Af öðrum sem ég þekki vel má nefna Einar Ólafsson bókavörð, sem stefnir á 5-6 sætið. Það er allavega ljóst að það mun veljast einvala lið til forystu VG í kjördæminu.

Að lokum hvet ég alla til að mæta á kjörstað og kjósa. Upplýsingar um kjörstaði er að finna hér. Einnig er ykkur velkomið að líta á stuðningsmannasíðuna mína á www.mummi.eu og síðuna mína á Facebook. Allir á kjörstað og veljum okkar frambjóðendur.

Líflegasta prófkjörshelgin

Stefnan í utanríkis- og öryggismálum

Þó vissulega hafi efnahagsmálin eðlilega yfirgnæft alla aðra umræðu í stjórnmálum þá er mikilvægt að við missum ekki sjónar á utanríkis-og öryggismálum. Öryggismál felast ekki í “eftirlitsflugi” einhverra NATO flugvéla með ærnum kostaði yfir landinu. Slíkt eru leifar úreltrar hugsunar. Í raun eru stærstu öryggismálin efnahagsmál, þar á meðal fjármálaöryggi landsmanna.

Við okkur blasir nú við gerbreytt heimsmynd. Fyrst hvarf kalda stríðið og nú hefur efnahagskerfi spilavítiskapítalismans og hugmyndafræði hennar, frjálshyggjunni verið hent á ruslahauga sögunnar. Uppbygging á nýju, réttlátu efnahagskerfi er því forgangsverkefni fyrir heimsbyggðina og á að vera kjarninn í utanríkisstefnu Íslendinga. Hér eru nokkrir punktar sem ég tel skipta mestu máli og eigi að vera forgangsverkefni nýrrar ríkisstjórnar:

• Alþjóðasamningar gegn skattaskjólum. Það verður að stoppa þessa geymslustaði fyrir  ránsfengi.
• Upptaka á “Tobin skatti” sem skattleggur allar fjármálatilfærslur. Slíkt hefur tvo stóra kosti; annarsvegar slær þetta á spákaupmennsku og hins vegar myndu safnast stórar upphæðir í alþjóðlega sjóði sem nota mætti til uppbyggingar mennta og heilbrigðismálum fátækra landa og nota til þess að glíma við hinn stórfellda umhverfisvanda sem heimsbyggðin býr nú við.
• Þróunarsamvinna verði ekki dregin saman (alla vega ekki að neinu ráði) og hún aukin þegar íslenskur efnahagur réttir úr kútnum. Sparað verði frekar í utanríkisþjónustunni.
• Barátta fyrir jöfnuði og réttlæti í heiminum. Slík barátta er í eðli sínu alþjóðleg, Íslendingar eiga að skipa sér á bekk með framfarasinnuðum þjóðum sem vilja berjast gegn stóraukinni misskiptingu auðs mannkyns á hinum síðustu árum.
• Leggjum Varnarmálastofnun niður og segjum okkur úr NATO. Þetta eru úreltar stofnanir, meðan landhelgisgæslan sem er okkur lífsnauðsynleg býr við fjársvelti þá erum við að eyða fé í vitleysu eins og “eftirlitsflug” NATO flugvéla og baráttu gegn ímyndaðri ógn.
• Eflum samstarf við norðurlönd og stuðlum að eflingu Sameinuðu þjóðanna. Sjálfsagt er að líta á aðra samvinnu, svo sem við ESB og samvinnu í peningamálum. Stórar breytingar sem slíkar skal þó ávallt leggja fyrir þjóðina og hafa skal í huga að við skulum ekki samþykkja neina afarkosti vegna erfiðrar stöðu samfélags okkar í dag. Það þarf mikið til að sannfæra mig sjálfan um að ESB sé einhver kostur. En sjálfsagt að athuga málið.

Utanríkisstefna skal byggja á reisn ekki uppgjöf og undirlægju. Það er fjarstæða að halda að innganga í ESB sé einhver allsherjarlausn á vanda okkar. Í raun uppgjöf að halda slíku fram. Það sem skiptir mestu máli í dag er að slökkva eldana, ekki rífast um hvernig eldvarnareftirlitið eigi að vera. En við skuldum landsmönnum það að allar tillögur um fjölþjóðlega samvinnu séu teknar alvarlega og ekki vísað frá umræðulaust.

Húsnæðismál heimilanna þola enga bið

Það er öllum ljóst að taka verður á þeim vanda sem margir standa núna uppi fyrir vegna húsnæðislána sinna. Því miður er ástandið svo alvarlegt að þúsundir fjölskyldna sjá nú fram á að geta ekki ráðið við lán af húsnæði sínu. Þetta er sérstaklega alvarlegt hjá ungu fólki sem nýlega er komið út á húsnæðismarkaðinn og lenti í því að kaupa húsnæði þegar verðlagið var komið úr öllum böndum. Vegna þeirrar áherslu sem við höfum lagt á séreign á húsnæði og takmarkaðs leigumarkaðar þá átti fólk í raun ekkert val, til að tryggja það að vera ekki að flakka úr einu bráðabirgðahúsnæðinu í annað keypti fólk eðlilega húsnæði og tók há lán fyrir.

Það er fásinna að halda því fram að hægt sé að leysa þennan vanda með einföldum patent lausnum, svo sem með 20% niðurfellingu höfuðstóls á öllum lánum. Staða manna er mismunandi, sumir þyrftu ekki á slíku að halda og því röng forgangsröð að koma þessu fólki til aðstoðar. En aðrir, sérstaklega ungt fólk sem nýlega kom á markaðinn og þeir sem misst hafa vinnuna myndu ekki fá lausn á málum sínum með þessari niðurfellingu. Ég tel það því ljóst að taka verður mismunandi á málunum miðað við stöðu hvers fyrir sig. Slíkar lausnir ættu að vera blandaðar, efla þarf félagslega húsnæðiskerfið á ný auk þess sem endurskipulagning húsnæðislána og blandað eignarform milli félagslegs og persónulegs eignarhald væri sú lausn sem hentaði öðrum best.

Fyrsta skrefið er að taka öll lánin inn í húsnæðislánakerfi Íbúðarlánasjóðs. Þar væri hægt að taka á málunum samkvæmt þörf hvers og eins. Sumir sitja uppi með lán sem eru orðin hærri en verðmæti eignanna. Undir slíkum kringumstæðum er eðlilegast að húsnæðið væri tekið inn í félagslegt kerfi. Síðan yrði fólki gert kleyft að búa áfram í húsnæðinu, nú eða minnka eða stækka við sig samkvæmt þörfum fjölskyldunnar. Þetta yrði notað sem grunnurinn í öflugu félagsíbúðakerfi þar sem þarfir fjölskyldnanna, ekki fjárráð þeirra, myndu ráða úthlutun íbúða. Fyrir aðra gæti blandað kerfi persónulegs og félagslegs eignarhald verið lausnin. Þetta ætti helst við um fólk sem á þegar góða eign í húsnæði sínu en ræður samt ekki við afborganir. Félagslega kerfið gæti þá tekið yfir hluta eignanna og fólk borgað leigu í hlutfallið við séreign sína. Fólk gæti þá síðar leyst eignina aftur til sín. Ávallt myndi leiga í félagslega kerfinu miðast við getu og þarfir fólksins. Fyrir enn aðra myndi endurskipulagning lána vera lausnin. Mætti hér hugsa sér að taka aftur upp vaxtafrádrátt vegna húsnæðiskaupa í gegnum skattakerfið, sem fjármagnað yrði með hækkun á fjármagnstekjuskatti. Grundvallaratriðið er að mismunandi lausnir henta fólki, ekki einhverjar flatar niðurfærslur á höfuðstóli lána.

Ég hef búið um tíma í Bretlandi. Þrátt fyrir að Thatcher stjórnin hafi reynt sitt besta að ganga af félagslega húsnæðiskerfinu þar í landi dauðu, þá býr enn stór hluti landsmanna í félagslegu húsnæði og borgar þar sanngjarna leigu. Það á ekki að vera nein skömm að búa í félagslegu húsnæði. Við þurfum að komast út úr þeirri hugsanavillu. Það sem skiptir fólk mestu máli er að það hafi tryggt húsnæði sem henti þeirra þörfum og sem það ræður við afborganir af. Það skiptir í raun litlu máli hvort “eignarhald” á húsnæði fólks er hjá félagslegu kerfi eða hvort lánastofnanir eigi húsnæðið í raun. Það er allavega ljóst að við leysum ekki vanda heimilanna nema með því að koma til móts við mismunandi þarfir fjölskyldnanna í landinu og með því að byggja upp öflugt félagslegt húsnæðiskerfi.

Gott að fá góð ráð, en...

...Við verðum að ráða ferðinni sjálf. Við skulum ekki láta Alþjóða gjaldeyrissjóðinn (AGS) segja okkur fyrir verkum, sagan hefur sýnt að AGS hefur rústað hverju landinu á fætur öðru. Ég gleymi því aldrei hvernig sjóðurinn fór með lönd Asíu eftir fjármálahrunið fyrir rúmum 10 árum. Eina landið sem hélt haus var Malasía, sem neitaði að taka við sjóðnum. Malasía er í ágætri stöðu í dag, en löndin sem AGS komst með krumlurnar í eru enn að berjast við efnahagsþrengingar og fátækt sem virðist oftast vera fylgifiskur "sérfræðinga" AGS.

Fall Straums tafði AGS

Framboðsræða á forvalsfundi VG í Kraganum

Kæru félagar,

Um morguninn 8. október síðastliðinn vaknaði ég upp við fréttaþátt á BBC eins og venjulega. Þar var viðtal við breska fjármálaráðherrann, Alistair Darling. Hann var að tala um bankakreppuna sem þá var komin á fullt og sérstaklega um íslensku bankana. Það sem hann sagði gerði mig kjaftstopp. Hann sakaði í raun Íslendinga um að vera svikara og fjárglæframenn og tilkynnti að hryðjuverkalögum hefði verið beitt gegn íslenskum fyrirtækjum. Mér leið illa. Hvernig í ósköpunum enduðum við hérna? Við Íslendingar, sem hingað til höfum talið okkur vera heiðarlegt fólk voru nú orðin samheiti fyrir svindlara og fjárglæframenn. Bankarnir voru hrundir og almenningur sat uppi með skuldirnar, ekki bara á Íslandi heldur út um allan heim.

Þó vissulega væri ábyrgðin fyrst og fremst hjá fjárglæframönnunum og gersamlega óhæfum ríkisstjórnum Sjálfstæðisflokksins þá fannst mér eins og ég bæri hér nokkra ábyrgð. Það var nú einu sinni mín kynslóð sem bar mesta ábyrgð á ósköpunum. Og mikið af þessu fólki þekkti ég persónulega úr afskiptum mínum af stúdentapólitíkinni fyrir meira en 20 árum. Þetta tók mig til baka. Til baka þegar ég var nýbyrjaður í háskólanum. Ég fór í framboð til 1. des nefndar, sem þá var kosin pólitískt. Við fórum fram undir kjörorðinu Frelsi, jöfnuður, réttlæti. Við unnum kosningarnar og buðum þáverandi fréttamanni af Sjónvarpinu og verkalýðsleiðtoga til að vera aðal ræðumaður hátíðarinnar. Þið vitið líklega um hvern ég er að ræða. Hátíðin tókst mjög vel og Ögmundur flutti þrumandi ræðu sem hreif alla með sér. Ég man að ég hugsaði, hér er kjarni hugsjóna minna kominn. Þær kristölluðust í þessum þremur orðum, Frelsi, jöfnuður, réttlæti.

En á þessum tíma var annað „frelsi“ að komast í tísku. Frelsi peninganna. Þessi hugmyndafræði byggði á því að það sem skipti mestu máli væri frelsið til að græða. Ég átti marga orrahríð við fólkið sem aðhylltist þessar skoðanir í Háskólanum. Sem oddviti Félags vinstrimanna í Stúdentaráði tókst ég á við Vökumenn sem margir áttu seinna eftir að verða frammámenn í Sjálfstæðisflokknum og í útrásinni. Bönkunum og Fjármálaeftirlitinu. Þessir aðilar áttu eftir að sjá hugmyndir sínar verða að veruleika og sumir áttu eftir að versla með auðinn okkar í spilavítum alþjóðlegu fjármálamarkaðanna. Og það sem verra var, þeir voru ekki einungis að versla með fjármunina okkar, þeir voru að versla með mannorð okkar og orðstrýs sem heiðarlegs og réttláts fólks.

Leið mín sjálfs átti eftir að liggja úr landi. Ég fór í framhaldsnám við bandarískan háskóla, lagði þar stund á alþjóðasamskipti og alþjóðahagfræði. Þar kynntist ég konu minni. Við bjuggum í Washington og Singapore. Loks fluttum við til London í Bretlandi, þar sem ég hef verið búsettur í um 10 ár. Ég mæli með því að búa í Bandaríkjunum til að skerpa á vinstrihugsjónunum! Og í Bretlandi til að kynnast þeim villigötum sem kratisminn getur lent á í Blairisma bölvuninni sem heltekið hefur hina bresku þjóð. En þrátt fyrir þetta „flakk“ um heiminn var allaf bara eitt heima fyrir mig. Ísland. Ég horfði upp á hið íslenska samfélag verða gærðgisvæðingunni að bráð. Andstæðingar mínir frá stúdentsárum mínum virtust hafa náð yfirhöndinni. Nú þótti ekki lengur tiltökumál að menn hefðu ævilaun verkamanna í svona „aukabónus“ ofan á milljónirnar í mánaðarlaun. Þetta voru jú slíkir afburða snillingar sem myndu bara flytja úr landi ef við borguðum þeim ekki stjarnfræðilegar upphæðir í laun.Við vitum nú að þeir hefðu betur flutt úr landi og stundað bankastarfsemi sína frá Tortola eyjum frekar en að skuldsetja íslensku þjóðina til áratuga.

Ég hef sjálfur unnið innan hugbúnaðar og fjarskiptageirans. Fyrst vann ég hjá fjölþjóðlegu fyrirtæki en síðastliðin ár hef ég unnið fyrir sprotafyrirtæki, við að flytja út íslenska hugbúnaðarþekkingu. Þetta þótti frekar ómerkilegt þar sem ég flaug ekki um á einkaþotum, ekki einu sinni á SAGA Class! En ég var samt að flytja út raunveruleg verðmæti, íslenskt hugvit. Ekki spilavítispeninga. En bankasnillingarnir hafa farið svo illa með mannorð okkar Íslendinga að nú segjumst við frekar vera norrænir heldur en íslenskir! Ég veit að svo er líka um aðra útflytjendur á raunverulegum verðmætum.

Annars er ég fullviss um að besti útflutningurinn okkar í dag er Búsáhaldabyltingin. Þannig getum við vitum að við getum endurheimt mannorð okkar sem þjóðar. Ég fann það þegar Búsáhaldabyltingin hófst að fólk erlendis hætti að líta á Ísland og íslendinga með aumkun og fyrirlitningu. Fólkið sýndi hvað í því bjó. Við erum ekki ein í þessari baráttu. Út um allan heim er fólk að berjast fyrir sömu hugsjónum og við, hugsjónunum um frelsi, jöfnuð og réttlæti. Við getum byggt upp nýtt, réttlátt samfélag þar sem græðgi og ójöfnuði er hent á ruslahauga sögunnar, þar sem hernaðarhyggju er kastað fyrir róða. Þess vegna býð ég mig fram. Og ég tel það að koma heim erlendis frá hjálpi mér að setja íslensku byltinguna í alþjóðlegt samhengi. Og gefi baráttunni nýja vídd. Enda er kjörorðið sem ég hóf minn stjórnmálaferil á fyrir yfir 20 árum er jafn satt í dag eins og það var þá. Því þetta kjörorð er kjarninn í hugsjónum okkar.

Kæru félagar, byltingin er rétt hafin. Nú þarf að bretta upp ermarnar og umbreyta samfélaginu. Það verða allir að leggjast á eitt og tryggja það að samfélagið sem við afhentum börnum okkar verði samfélag frelsis fólksins, samfélags sem byggir á jöfnuði og samfélag sem er umfram allt réttlátt. Því þá, og einungis þá er framtíðin björt. Hefjum því gunnfánann á loft og krefjumst frelsis, jöfnuðar og réttlætis!

Gott mál...

...rannsóknaraðilar þurfa að hafa möguleika á að frysta eignir manna sem hugsanlega hafa gerst brotlegi við lög. Auðvitað væri slíkt aðeins hluti af rannsóknarferli, það er enginn að tala um tilviljunarkennda upptöku á eignum. En það þarf líka að koma í veg fyrir að eignum sé skotið undan. Auðvitað átti að vera löngu búið að leyfa þetta.

Heimild til að frysta eignir