Það þarf að endurskoða stjórnarskrána frá grunni...

...þetta er gott mál hjá Alþingi og þarf að keyra í gegn. Kosningar til Alþingis eru aðeins skref 2 í Búsáhaldabyltingunni, skref eitt var að koma fyrrverandi ríkisstjórn og seðlabankastjórn frá. Það hefur verið gert. En byltingin verður að halda áfram, stjórnarskrána á að endurskoða og byggja upp nýtt samfélag sem byggir á jöfnuði og réttlæti.

Frumvarp um stjórnarskrárbreytingar

Gangi ykkur vel

Mér líst ágætlega á þetta framboð. Það er borið uppi af mörgum þeim sem tóku þátt í búsáhaldabyltingunni í janúar. Þetta er gott og öflugt fólk. Hins vegar finnst mér vanta dálítið á hugmyndafræðina hjá framboðinu og bera dálítinn keim af "ópólitík" eða "á móti pólitík". Stefnumálin sem kynnt voru eru flest ágæt nema hugmyndin um "persónukjör". Ég er mjög fylgjandi óröðuðum flokkslistum sem myndi leifa kjósendum að velja þá frambjóðendur sem þeir treysta best. Hins vegar er hreint persónukjör vafasamt. Það leiðir til popúlisma þar sem frambjóðendur með mestu peningana gætu lofað hverju sem er en stutt síðan þá ríkisstjórn sem bakhjarlar þeirra myndu vilja. Slíkir bakhjarlar væru oftar en ekki peningamenn sem gætu "keypt" þingmenn. Bandaríkin hafa persónukjör, stjórnmálaflokkar þar í landi eru fyrst og fremst kosningabandalög. Þingmenn sem kjörnir eru hafa meira og minn frítt spil, hugsjónir skipta þar oftar en ekki litlu máli. Því vel ég frekar að styðja við bakið á VG, sem varaði stórlega við bankabólunni í stjórnarandstöðu og fékk oftar en ekki bágt fyrir. Nú sjá allir að flokkurinn hafði rétt fyrir sér allan tíman og er tilbúinn að byggja upp nýtt Ísland á grundvelli jöfnuðar og réttlætis. Með því að kjósa VG kaupa menn aldrei köttinn í sekknum. Ég hvet alla til að taka þátt í forvölum flokksins til að hafa áhrif á val frambjóðenda. Sjálfur bíð ég mig fram í 3-4 sæti í kraganum fyrir VG.

Vilja gegnsætt réttlæti

Bankahrunið

Þar sem ég er nú í framboði (sjá http://thjalfi.blog.is/blog/thjalfi/entry/812581/ og www.mummi.eu) þá mun ég skrifa nokkrar greinar um stjórnmál og áherslumál mín hér á síðunni. Byrjum á bankahruninu.

Öll sorgarsagan byrjaði með einkavinavæðingu bankanna. Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn ákváðu að skipta ríkisbönkunum milli sín, sjálfstæðismennirnir fengu að úthluta Landsbankanum til sinna manna og Framsókn fékk Búnaðarbankann. Í síðarnefnda tilfellinu var ljóst að leifarnar af SÍS veldinu höfðu ekki efni á bankanum, þó boðinn væri á útsöluverði. Var því sett af stað leikrit sem gerði nokkra einstaklinga að milljarðamæringum á einni viku. Þýskur smábanki var fenginn sem leppur og kaupverðið tekið að láni. Síðan var líklega gerður samningur við Kaupþing um að kaupa bankann af framsóknarmönnunum eftir einkavinavæðinguna. Kaupþingi var bannað að kaupa bankann beint en greiddi mun hærra verð fyrir Búnaðarbankann nokkrum vikum eftir einkavinavæðinguna. Þar urðu nokkrir einstaklingar að milljarðamæringum á nokkrum vikum.

Nú voru ríkisbankarnir komnir í einkaeigu. Landsbankinn hafði verið byggður upp af þjóðinni á meira en hundrað árum og Búnaðarbankinn var almennt talinn best rekni banki landsins. Einkavinirnir tóku því við góðu búi. Fáir spáðu því þá að þeim tækist á einungis 6 árum að setja ekki einungis þessa góðu banka á hausinn heldur alla þjóðina með þeim. Þetta virtist byrja ágætlega. Hávaxtastefna ríkisstjórnarinnar ásamt mjög lágum vöxtum á alþjóða fjármálamarkaðinum gerðu þeim kleift að græða stórlega á Íslandi. Bankastjórarnir héldu nú að þeir væru fjármálasnillingar á alþjóðamælikvarða, fóru að borga sér ofurlaun sem réttlætt voru með því að það þyrfti að borga þessum snillingum milljarða í laun, annars færu þeir bara eitthvað annað. Eftir á að hyggja hefðu þeir átt að fara eitthvað annað, t.d. út í rekstur banka á Tortola. Þá værum við ekki að borga spilavítisskuldirnar þeirra í dag. Bankastjórarnir og eigendur bankanna gerðust þotulið í orðsins fyllstu merkingu og flugu um heiminn á einkaþotum og byggðu sér sumarbústaði sem kostuðu milljarða. Í gamla dag létu menn sér nægja að eiga kofa í Þrastarskógi og elda þar á prímus. Slíkt var auðvitað ófært fyrir snillingana. Þeir spreðuðu líka peningum í að fá skemmtikrafta til að spila í afmælum sínum og keyptu stúkur á flestum fótboltavöllum í Englandi, jafnvel heilt fótboltalið. Nú var sko gaman að lifa. Á meðan á þessu stóð fór verulega að halla undan fæti hjá bönkunum.

Bankasnillingarnir ákváðu nefnilega að þeir væru að reka stór fjölþjóðafyrirtæki, ekki bara íslenska banka. Þeir notuðu gott nafn bankanna sem þeir fengu frá þjóðinni auk mannorðs okkar Íslendinga sem heiðarlegs fólks til að taka stórfelldar upphæðir að láni á ofvöxnum fjármálamörkuðum. Þeim tókst auðvitað að glata bæði orðspori bankanna og mannorði Íslendinga og mun það taka þjóðina áratugi að byggja það upp aftur. Ástæðan fyrir þessum stórfelldu lántökum til útþenslunnar var mjög einföld. Græðgi. Þó það væri hægt að fá 10-15% arðsemi á þenslutímunum var það ekki nóg. Snillingarnir fundu út að með því að taka lán til að margfalda upphæðina sem notuð var til fjárfestingar mætti margfalda ágóðann. Ég útskírði þetta í með einföldu dæmi í annarri blokkfærslu. Þetta gekk auðvitað upp svo lengi sem nægt ódýrt fjármagn var í boði og hagnaðurinn af fjárfestingunum var hærri en kostnaðurinn við lánin.

Árið 2006 lokaðist fyrir mikið af lánamöguleikum íslensku bankanna. Alþjóðlegi fjármálamarkaðurinn var farinn að hökta og menn voru farnir að efast stórlega um hversu sterkir íslensku bankarnir væru í raun. Nú var aðeins tvennt til ráða hjá bönkunum. Skrúfa ofan af útþenslunni með því að minka lán (sem fóru að stórum hluta til eigendanna) og selja eignir. Þetta vildu bankasnillingarnir ekki, þeir voru orðnir vanir því að lifa hátt og fá stóra bónusa. Þá datt Landsbankanum snilldarráð í hug. Opna internetbanka í London og bjóða mun hærri vexti en nokkur annar banki (Kaupþing gerði þetta líka í gegnum dótturfélög). Venjulega þegar menn bjóða hærra verð fyrir peninga en aðrir eru þeir með rosalega flott bísnissplan. Nú hefur komið í ljós að svo var ekki farið um íslensku bankasnillingana. Þeir söfnuðu á örskömmum tíma nær allri landsframleiðslu Íslands í innistæður og héldu áfram fjárhættuspilunum eins og áður. Og hrósuðu sér af snilldinni. Með þessu frömdu þeir einn versta glæpinn og gerðu á endanum útaf við mannorð allrar íslensku þjóðarinnar. The rest is history eins og menn segja á ensku.

Ríkistjórnarflokkana í meirihluta

Ég tel það sjálfsagt að VG og Samfylkingin lýsi því yfir fyrir kosningar að flokkarnir ætli að starfa saman í ríkisstjórn eftir kosningar. Gæti það verið með Borgarahreyfingunni, nái sá flokkur flugi. Að ganga "óbundin" til kosninga á ekki að vera til umræðu hjá vinstriflokkunum, það er lífsnauðsynlegt fyrir þjóðina að hér taki við vinstristjórn sem byrjaði að byggja upp nýtt Ísland, nýtt samfélag byggt á jöfnuði og réttlæti. Byltingin er ekki búin, hún er rétt að byrja.

Gæti orðið mesta vinstri sveifla sem sést hefur hér

Góð tillaga

Með tillögunni um óraðaða lista, óski flokkar eftir því, er verið að gera mjög jákvæða breytingu á kosningalögunum. Fólk vill kjósa einstaklinga. En fólk vill líka kjósa flokka, svo það "kaupi ekki köttinn í sekknum" og viti hvaða lífsskoðanir viðkomandi hefur. Kjósendur flokkanna myndu þá velja þá frambjóðendur sem þeir vilja kjósi þeir svo. Hér er ekki verið að skilda neinn flokks til að gera þetta þannig að varla er hægt að sjá að nokkur þingmaður geti verið á móti þessu.

Leggja fram frumvarp um persónukjör